Aan de bar
Het is al een stuk na middernacht maar op aanmanen van Oscar bestellen we nog een gin-tonic. Dit keer is het echt ‘de allerlaatste’. De energieke Spanjaard heeft duidelijk nog geen zin om nu al onder de wol te kruipen. “Laat opblijven zit in onze natuur en in mijn genen. Toen ik nog renner was, bleef ik ’s avonds ook vaak als laatste over in de hotelbar. Vaak tot ontzetting van de ploegleiding.” Oscar lacht luid en neemt nog een slok. Oscar is niemand minder dan Oscar Pereiro Sio, de verrassende winnaar van de Tour de France van 2006, na het uitgommen op de erelijst van rosse ringbaard Floyd Landis. Die ene prestatie die hem voor eeuwig en altijd een plaatsje heeft bezorgd in de Grote Geschiedenis van de Koers draagt Oscar trouwens altijd met zich mee. Letterlijk. In de vorm van een paar groteske tatoeages op zijn armen die naar de Tour verwijzen. Het decor waar ondergetekende en Oscar Pereiro zich momenteel bevinden, is echter geen gezellig Spaans terrasje aan de kust, maar een groezelige toog bij neonlicht in een typisch Duits hotel, weggestoken in de industriële regio van Korbach.
Veiligheid voorop
Zongebruinde ex-Tourwinnaars reizen niet zomaar af van het Iberische schiereiland naar het druilerige Korbach. Oscar Pereiro Sio is hier, net als ik, op uitnodiging van Continental, de u wellicht niet onbekende Duitse bandenfabrikant. Continental wordt alvast tot 2022 de belangrijkste partner van de Tour de France en daar hoort een soort feestje/persconferentie bij. Die vindt plaats in het epicentrum van de bandenproductie, de fabriek van Korbach. Dat Oscar Pereiro één van de genodigden is, hoeft niet te verwonderen. De Spanjaard heeft de gele trui sinds een aantal jaar ingewisseld voor een sobere zwarte polo met een herkenbaar geel logootje, het logo van Contintental. Pereiro Sio is namelijk al een tijd ambassadeur voor het Duitse merk. De flamboyante Spanjaard is trouwens niet de enige prominent die in Korbach aanwezig is. Ook Christian Prudhomme, de grote baas van de Tour, het grootste wielerevenement ter wereld, schuift morgen bij ons mee aan tafel aan. In de bar zien we hem echter niet. Wellicht is de ASO-baas geen gin-tonicliefhebber…
Tijdens de persconferentie waarbij de samenwerking tussen Continental en ASO de volgende ochtend wordt belicht, geeft de Tourbaas te kennen veel belang aan veiligheid te geven. “De veiligheid van de renners en de voertuigen is voor ons prioritair. En dat op een parcours van minstens 3500 kilometer! Technische expertise op dit vlak kunnen we dus enkel aanmoedigen, iets waar Continental in uitblinkt. De samenwerking met Continental is bijgevolg ook een partnership waar we trots op zijn”. Ook de ex-Tourwinnaar onderschrijft het belang van een goede bandenkeuze. “Ik was nooit een renner van het kaliber van Alberto Contador of Chris Froome, dus bergop het verschil maken in grote rondes was quasi onmogelijk voor mij. Ik moest het vaak hebben van de afdalingen, waar ik de risico’s niet schuwde. Daarbij was zekerheid van een goede grip en wegligging van mijn banden uiteraard niet onbelangrijk. Na verschillende tests in Mallorca op gladde, natte wegen was ik overtuigd van de Continental-banden.” Niet alleen Oscar Pereiro raakte overtuigd. Met Team Ineos, Groupama-FDJ, Movistar, Bahrain-Merida, Katusha-Alpecin en Team Sunweb zullen straks zes WorldTour ploegen in Brussel aan de start van de Tour verschijnen met de Competition Pro LTD-racebanden van Continental. En natuurlijk zal ook de volledige autovloot die de Tourkaravaan rijk is, uitgerust worden met autobanden van de Duitsers.
Handmade in Germany
De rondleiding in de statige fabriek van Continental in Korbach geeft vervolgens inzicht in het productieproces van de fietsbanden. Veel aandacht gaat naar de nieuwe Continental GP 5000 raceband, de opvolger van de veelgeprezen GP 4000 SII. De complexe technische details over lekbestendigheid en rolweerstand van de nieuwe GP 5000 banden zullen we u besparen, en ook de precieze samenstelling van Continentals paradepaardje Black Chili is voor ondergetekende jammer genoeg nog steeds een goed bewaard geheim. Wat we zeker wel onthouden is dat we het Handmade in Germany-label dat op de banden prijkt best letterlijk mogen nemen: elke GP 5000 gaat steevast doorheen tientallen Duitse handen tijdens het productieproces. Van het versnijden van ruige rubbervellen tot het aan elkaar stikken van het binnenwerk van de tubeless versie, elke stap wordt nauwgezet handmatig uitgevoerd en gecontroleerd. Deutsche Gründlichkeit, weet u wel. “Handwerk gekoppeld aan spitstechnologie, met een superieure band als resultaat”, aldus Oscar Pereiro.
Van het podium naar de operatietafel
Nadat we de fluovestjes en veiligheidsschoenen terug opgeborgen hebben, is er nog tijd voor een kort, en dit keer officieel, interview met Oscar Pereiro. Een beetje formeler dan aan de bar gisteren en helaas zonder gin-tonics, maar net als deze nacht gaat het snel opnieuw over zijn passie voor voetbal en over het rampzalige seizoen van zijn favoriete elftal Celta de Vigo. Oscars passie voor voetbal moet u trouwens serieus nemen. Na zijn profcarrière ruilde Pereiro de gladgeschoren kuiten en koersschoenen namelijk vakkundig in voor scheenbeschermers en schoenen op noppen. “Ik tekende een contract bij Coruxo FC, een ploeg die uitkomt in de Spaanse derde klasse. Ik speelde amper 2 matchen bij het eerste elftal, maar ik scoorde als rechtermiddenvelder wel 2 keer!” Oscar wordt echter ook nog graag herinnerd aan zijn verleden in de Tour de France. Opvallend is dat de Spanjaard niet spontaan begint over zijn achteraf toegekende Tourzege, zijn glorieuze etappewinst in Pau of zijn trofee van de Superstrijdlust in 2005. Hij heeft het vooral over de pijn die bij een lange, hard wedstrijd van drie weken hoort. “Op het einde van de Tour de France stapelt de pijn zich overal op. De laatste week van de Tour van 2006 was mijn zitvlak zodanig geteisterd door de duizenden kilometers op de fiets, dat mijn kont één grote open wonde was. Op de dag van de slotetappe op de Champs-Élysées kreeg ik een stevige dosis morfine toegediend van de ploegarts, omdat de pijn niet meer te dragen was. Ik reed de Tour uiteindelijk uit – en gelukkig maar want ik haalde het podium, maar de volgende dag lag ik wel op de operatietafel.”
Oscar Pereiro Sio vertelt het met een brede glimlach, die de kleine oogjes van de avond voordien grotendeels weet te maskeren. Ik vraag of hij nog een gin-tonic lust. Oscar lacht luid en schudt me joviaal de hand. ‘Nu niet. Maar kom me eens bezoeken in Vigo, dan trakteer ik je er op meer dan eentje.’ Belofte maakt schuld, daar zal Oscar nog wel achterkomen.
