“Als ik aangekomen ben op de cross, dan kook ik… Euh, foutje. Dan kookt mijn mama."
Tekst: Jonas Heyerick - Foto's: Kristof Ramon
De avond voordien:
“Ik heb geen vaste rituelen of gewoontes die ik herhaal de avond voor een cross. Geen vast menu ook, al zorg ik er wel voor dat ik niet te veel, te zwaar of te vettig eet. Meestal kruip ik tussen 22 en 23 uur in bed. Nog even lezen – dat doe ik elke avond voor het slapengaan, en dan lichten uit. Of ik soms wakker lig voor een belangrijke wedstrijd? Vroeger durfde dat wel eens te gebeuren, maar tegenwoordig heb ik op dat vlak geen last meer van zenuwen. Ook van mijn fietsen hoef ik me niks aan te trekken. Pa (ex-prof Adrie van der Poel; red.) zorgt ervoor dat mijn Canyons allemaal tiptop in orde klaarstaan.”
De dag zelf:
8u
“Ik zet nooit de wekker – tenzij ik erg vroeg op de luchthaven moet zijn. Ik heb een uitstekende biologische klok die ervoor zorgt dat ik meestal rond 8 uur wakker ben. Doorgaans ben ik snel mijn bed uit. Blijven liggen is mijn ding niet.”
8u10
“Ontbijt! Belangrijk op de dag van een wedstrijd. Door de week eet ik havermout, maar niet op de dag van een cross, want dat bevat te veel vezels. Op wedstrijddagen eet ik cornflakes met melk en vijf à zes sneetjes wit brood met confituur. Waarom wit? Bruin brood bevat ook te veel vezels. Let op: ik ben geen voedingsspecialist. Ik zeg maar na wat mijn diëtiste mij heeft verteld. (lacht) Ik drink elke dag jus d’orange en water bij het ontbijt. Koffie? Ik hou me in. Voor elke wedstrijd neem ik kauwgom met cafeïne, en dat voel ik écht. Als ik te veel koffie dronk, dan zou ik wennen aan cafeïne en dan zou die kauwgom me niks meer doen.”
9u
“Als ik goesting heb, rij ik een half uurtje op de rollen of, als het goed weer is, een uurtje buiten. Zeker als we de dag voordien ook al een wedstrijd gereden hebben. Dan is het vooral zaak de stramheid uit de spieren te krijgen.”
10u, 10u30
“Tijd om te vertrekken. De camper is dan al een tijdje weg. Als we meer dan een uur moeten rijden, zoek ik een chauffeur, anders rij ik zelf. Ik ben nogal zot van wagens en ik rij graag, maar naar de cross moet ik met de ploegwagen en dat is toch net iets minder amusant.”
11u30
“Als ik aangekomen ben op de cross, dan kook ik… Euh, foutje. Dan kookt mijn mama. Altijd hetzelfde. Pasta met ketchup, kaas en een sneetje ham. Lekker en licht. Ik eet altijd één bord. Niet meer, niet minder. En na de maaltijd: even rusten om alles te laten verteren.”
“Ik warm lang op omdat ik er nu eenmaal van hou om over een crossparcours te vlammen”
12u30
“Een van de belangrijkste dingen van de dag: de parcoursverkenning. Die dient vooral om de juiste keuzes te maken. Vooral de bandenkeuze is cruciaal. Bij modder is de keuze makkelijk: rhino’s (wat staat voor neushoorns; red.), die hebben een grof, zwaar profiel. Op een snel en droog parcours zijn pipistrello’s (Italiaans voor vleermuis; red.) ideaal, want die hebben bijna geen profiel. Of pipisqualo’s – pipistrello’s maar dan met een soort rhino-profiel aan de zijkanten. De vaakst gebruikte banden zijn grifo’s. Een soort allroundbanden, waarmee je eigenlijk overal uit de voeten kan. Ook belangrijk om tijdens de parcoursverkenning uit te testen: de bandenspanning. Hoe minder spanning, hoe meer grip, maar hoe trager. Ik rij liefst met 1,3 of 1,4 bar, wat behoorlijk weinig is. Het laatste waar ik op let tijdens de parcoursverkenning zijn de lijnen die ik in de cross wil gaan rijden. Welke stukken zijn berijdbaar, welke niet? Waar moet ik sowieso lopen? Kan ik ergens springen waar de rest dat niet kan? Let op: die ideale lijnen zijn niet zaligmakend. Na onze verkenning moeten de vrouwen nog crossen, en zij kunnen ervoor zorgen dat het parcours er toch nog anders bijligt dan een uur voordien. Sommigen houden het bij één verkenningsronde, ik warm altijd vrij lang op. Vaak drie rondes. Waarom? Ik vind het gewoon leuk om op een crossparcours rond te rijden.”
13u30
“Terug richting camper. Tijd voor nog een paar interviews. Sommige van de collega’s doen dat niet graag omdat het hen uit hun concentratie haalt. Ik heb daar geen last van. Interviews horen erbij.”
13u40
“Het laatste uur in de mobilhome. Meestal kijk ik naar de vrouwencross, als die uitgezonden wordt. Eigenlijk zou ik de dames graag aanmoedigen langs het parcours, maar met al het publiek dat al aanwezig is, is dat onmogelijk. Ik zou geen seconde rust hebben.”
14u05
“Tijd om me klaar te maken. De juiste kledij – niet te warm en niet te koud – is zeer belangrijk. Het moet ook allemaal proper zijn en bij elkaar passen. Ik zit graag stijlvol op de fiets.”
14u40
“Naar buiten. Ik rij nog 10 minuten op de rollen om de spieren weer op gang te trekken. Liefst van al zou ik nog een rondje op het parcours doen, maar dat is puur praktisch niet altijd mogelijk en mijn kleren zouden ook weer vuil worden. En ik sta liefst met een proper truitje aan de start. (lacht) Ik probeer voor de start zo weinig mogelijk handtekeningen uit te delen of met mensen op de foto gaan. Daar heb ik geen tijd voor.”
15u
“De start. Een uur lang de gas open. Trappen en niet omkijken.”
"Na de cross gaat het ofwel richting frituur, ofwel naar een restaurant met vrienden. Van eten kan ik bijna evenveel genieten als van een zege. Met de nadruk op bijna.”
16u
“Het zit erop. En ja, dit jaar mocht ik rond vier uur vaak mijn beide handen in de lucht steken.”
16u05
“Het begin van een hectisch uurtje. Eerst de interviews meteen na de finish – vaak nog met modder op het gezicht, dan het teiltje warm water en het washandje in de tent. Vervolgens het podium op voor de huldiging, de kussen van de podiummiss en dan weer interviews. Vaak moet ik ook nog naar de dopingcontrole. Als ik geluk heb, kan ik meteen plassen. Maar als ik pech heb… Daarna maak ik tijd voor de fans. Selfies zijn tegenwoordig populairder dan handtekeningen.”
17u05
“Terug in de camper. Rust! Eerst een recup-shake om de voorraad eiwitten weer aan te vullen, daarna een warme douche. Heerlijk! Terwijl ik me douch, spoelt papa mijn kleren al af.”
18u
“Richting huis.”
19u
“Een bezoekje aan de masseur helpt om de spieren weer soepel te krijgen en het melkzuur uit mijn lijf te jagen. Broodnodig als ik de volgende dag opnieuw moet crossen.”
19u30
“Twee mogelijkheden: als er de dag nadien opnieuw een wedstrijd is – wat vaak het geval is op zaterdagavond, herhaalt het ritueel van de vorige dag zich. Een lichte maaltijd, vroeg naar bed. Als ik de volgende dag niet moet crossen – meestal na een wedstrijd op zondag, dan gaat het ofwel richting frituur, ofwel naar een restaurant met vrienden en ga ik later slapen. Van eten kan ik bijna evenveel genieten als van een zege. Met de nadruk op bijna.”
