De bijnaam van Rasch
Dit verhaal begint in de lente van 2009. De renners van Cervélo – het team dat in het leven is geroepen om de fietsen van het gelijknamige merk meteen te onderwerpen aan de ultieme test, die van het profpeloton – starten in de Ronde van Californië. Ze hebben pech. Het weer is er slecht. Lees: Vlaams voorjaarsweer maar dan nog natter, winderiger en kouder, en de regenkledij van het team is zo inadequaat dat de staf zich verplicht ziet regenkledij van een ander merk te gaan kopen. Het signaal voor kledijleverancier Castelli om met een keur aan renners te gaan samenzitten met één gezamenlijk doel: de ontwikkeling van hét ultieme voorjaarstruitje: specifiek gericht op het ruige Vlaamse lenteweer, met temperaturen niet ver boven het vriespunt, gure Noordenwind, maartse buien en aprilse grillen.
Deze trui moet niet alleen beschermen tegen bijtende kou en bakken regen, hij moet ook aerodynamisch zijn én ademen. Een beetje kenner weet: een quasi onmogelijke combinatie. En toch. Gaan mee rond de tafel zitten in een groep die de codenaam Foul Weather krijgt: de Britten Dan Lloyd en Roger Hammond, de Zwitser Marcel Wyss, de Ier Phillip Deignan, de Noor Gabriel Rasch en Serge Pauwels, destijds de enige Vlaming bij Cervélo. Kortom: allemaal gasten uit streken waar slecht weer nog écht slecht weer is. Het is uiteindelijk Gabriel Rasch die de jongens van Castelli in de juiste richting duwt door hen een zelf gefabriceerd kledingstuk in de handen te stoppen. De bijnaam van Rasch? Gabba!
Zwartrijders
Zes maanden later. De Omloop Het Volk en Kuurne-Brussel-Kuurne staan voor de deur, en Castelli komt net op tijd op de proppen met het gewenste voorjaarstruitje. De ontwikkelaars houden hun hart vast. Zullen de veeleisende profs tevreden zijn? Of is het terug naar af? Het antwoord komt snel. Al na de eerste testritjes op Vlaamse bodem, en van Heinrich Haussler: “Ik hoop dat het dit weekend koud is en regent. Dan gaan we er dankzij onze Gabba’s een lap op geven!” De ploegleiding én de heren van Castelli geloven hun oren niet. Ze hebben een renner nog nooit om regen horen smeken.
Hausslers gebeden worden verhoord. Het Vlaamse openingsweekend wordt inderdaad geteisterd door typisch voorjaarsweer van bij ons, en de jongens van het Cervélo Test Team scoren uitstekend. Radio Peloton doet zijn werk, en al snel krijgen renners van andere ploegen lucht van het nieuwe geheim bij Cervélo. Het truitje is winddicht, meer dan waterbestendig, het ademt én het zit goed. Het resultaat van uren testen in en om het Italiaanse hoofdkwartier van Castelli.
Zegt een van de designers: “Eén van onze jongens reed drie uur in de gietende regen. Zijn achterzakken waren volgelopen met water dat gewoon van zijn rug afliep. Dus hebben we kleine gaatjes in die zakken gemaakt. Probleem opgelost!” De gevolgen zijn niet mis. De helft van het peloton smeekt Castelli om Gabba’s. Al heten die in het begin nog gewoon Aero Rain Race Jersey, wat iets minder goed bekt.
Castelli weigert. In het begin is de Gabba en zijn unfair advantage er alleen voor de eigen renners: die van het, intussen, Garmin-Cervélo-team. Het houdt de andere profs niet tegen. De Gabba is gewoon te koop, en hij gaat steeds vlotter over de toonbank. Resultaat: plots rijden er bij slecht weer opvallend veel renners helemaal in het zwart rond.
Het summum van dat zwartrijden wordt bereikt in die legendarische Milaan-Sanremo 2013. Meer dan de helft van het peloton rijdt die dag rond in zwarte Gabba’s. Exemplaren die ze vaak zelf hebben gekocht, en waarop ze de Castelli-logo’s met alcoholstift hebben zwartgemaakt – blacked out! - om de eigen kledijsponsor niet te bruskeren. Ook winnaar Gerald Ciolek rijdt tot 30 kilometer van de streep in een Gabba. Andere Gabba-rijders door de jaren heen: Bradley Wiggins die er een paar bestelde voor Team Sky in de Giro van 2013; Fabian Cancellara, die zijn Gabba’s gewoon ging kopen in een fietswinkel bij hem in de buurt; Thomas Voeckler, die al zijn ploegmaats bij Europcar op eentje trakteerde…
Black Out
Intussen is ‘de Gabba’ een begrip. Zoals alle luiers Pampers zijn, zijn alle voorjaarstruitjes in het peloton Gabba’s. Ook al hebben veel merken intussen de Gabba proberen te kopiëren en imiteren. Het bewijs wordt geleverd in de geweldige Woestijnvis-documentaire over de Ronde van Vlaanderen 2018. Daarin zit een passage waarin je Paul Herygers op de motor plots hoort zeggen: ‘Regen!’ Wat volgt zijn beelden van renners die zich laten uitzakken tot bij de ploegauto, klaar om warme, regenkledij aan te trekken.
De eerste beelden komen uit de volgwagen van Quick-Step. Wilfried Peeters reikt een niet herkenbare renner een vestje aan. Peeters vraagt: ‘Is dit het? Die van neopreen?’ De renner schudt het hoofd en roept. ‘Neen, de Gabba. Ik wil de Gabba!’
Over naar auto 2, die van Education First. Klinkt het via de ploegradio: ‘Een Gabba voor Sep!’ Waarna je de mecanicien op de achterbank naar het juiste kledingstuk ziet grabbelen.
Auto 3 dan, die van Lotto-Soudal. Marc Sergeant tegen Herman Frison: ‘Hier, de Gabba voor Tiesj!’ Geen beter voorbeeld om de intussen legendarische status van de Gabba in de verf te zetten.
De Gabba-familie heet ondertussen Perfetto, en die familie bestaat uit een Gabba met lange mouwen, Gabba-vesten… Maar het truitje met korte mouwen heet nog steeds… Gabba. En om het allemaal nog net iets beter te maken, komt Castelli nu zelfs uit met een nieuwe Gabba, de Gabba RoS, de vierde generatie inmiddels. Erg lijkend op zijn voorgangers maar, opnieuw, nog iets beter. Nog warmer, nog beter ademend, nog meer waterafstotend. En, als knipoog naar alle zwartrijders van weleer, is er nu ook de Gabba Black Out, een compleet zwarte Gabba, waarop ook alle logo’s zijn zwartgekleurd. Zoals Sir Bradley, Gerald, Fabian en vele anderen helden op twee wielen het al voordeden.
