Het begin
Flashback naar eind jaren 70. Een jeugdkoers ergens in Duitsland. Een zekere Roman Arnold meet zich met zijn leeftijdsgenootjes. In het diepst van zijn gedachten is hij Didi Thurau, de jonge, Duitse wielergod en Romans grote idool. Roman gaat voluit. Voor de zege, en voor de droom die vele kinderen koesteren: profrenner worden. Ondertussen staat de papa van Roman langs de kant van de weg met een aanhangwagen. Elke ronde supportert hij voor zijn zoon, maar zodra het peloton voorbijgereden is, richt hij zijn aandacht op het volk rondom zijn aanhangwagentje. Het is er druk, want Arnold senior verkoopt vóór, tijdens en na de koers fietsmateriaal dat hij samen met zoon uit Italië heeft meegebracht.
De zaken lopen goed en Romans vader start niet veel later een vakhandel voor fietsen op. Kort nadat Roman afscheid neemt van de middelbare school en enkele wielerploegen aan zijn mouw trekken, overlijdt zijn vader. Hij bergt zijn wielerdroom op en zet diens handel in fietsmateriaal voort. Eerst nog bescheiden vanuit zijn garage, maar daarna steeds groter. Tot vakhandelaar Radsport Arnold GmbH in 1996 zowaar zijn eigen fietsen lanceert. Canyon is geboren!
25 jaar later zit Roman Arnold, momenteel nog steeds voorzitter van de raad van bestuur van Canyon, aan zijn laptop voor een interview via Skype. Hij vertelt maar wat graag over de geschiedenis van zijn levenswerk. “Er zijn zo veel hoogtepunten! Thuis heb ik mijn eigen mini-museum, met fietsen – het zijn er meer dan honderd – waaraan een mooie overwinning of een bijzonder verhaal vasthangt. Op die manier heb ik de hele geschiedenis van Canyon altijd dicht bij mij. Zo staat hier nog een fiets van Greg Van Avermaet, van toen ie nog bij Lotto reed. Toen stond hij vooral in de schaduw van Gilbert – het boterde niet tussen die twee, maar ik voelde toen al dat Greg het zou maken. Blij dat ik zijn fiets heb gehouden, een exemplaar dat we speciaal voor Parijs-Roubaix in kasseimotief hadden gespoten.”
2007 – De intrede in de World Tour
De eerste Canyons werden in 1996 gemaakt, en goed een decennium later maakte Canyon al zijn debuut op het allerhoogste niveau. “In 2007 deden we onze intrede in de ProTour, als fietsensponsor van Unibet, het Belgische team dat geleid werd door Jacques Hanegraaf. Ik herinner me nog die eerste voorjaarskoersen in België… Ik was zo trots dat échte profs op mijn fietsen de Omloop reden! Over de Paddestraat! Over de Oude Kwaremont! Voor mij was dat een droom die in vervulling ging. Ook Rigoberto Urán reed toen voor Unibet. Ik weet nog dat hij een enorme smak maakte tijdens de Ronde van Duitsland. Ik heb die fiets nog in mijn museum staan. Daar ben ik zeer aan gehecht.”
Het was wel niet makkelijk om de ProTour binnen te geraken, zegt Arnold nu. “Het is een klein wereldje, en je moet je plaats afdwingen. In het begin keken ze raar: wat komt dat kleine, Duitse merk hier doen? Maar onze renners waren enthousiast over de fietsen en dat ging als een lopend vuurtje rond. We kregen snel respect.” Al volstaat het niet om alleen maar goede fietsen te hebben, merkte Roman al snel. “Wij zorgen ervoor dat onze ploegen optimaal ondersteund worden. We hebben een team van mensen, onder wie Erik Zabel, die zo vaak ze kunnen naar wedstrijden gaan om te luisteren naar de renners en de ploegleiders. Problemen met de fiets of met ander materiaal worden zo meteen gedetecteerd en aan ons doorgespeeld.”
2009 – De wereldtitel van Cadel Evans
“Het was onze eerste écht grote overwinning, en wat voor één! Het was het bewijs dat Canyon meetelde! Met Cadel zelf had ik nooit een goede klik. Het is een speciale kerel, en ik voelde vooral veel druk van zijn kant uit. Voor dat WK in Mendrisio hadden wij een speciale Canyon Ultimate laten lakken voor hem. Jammer genoeg bleek dat hij al voor dat WK een contract bij BMC had getekend. Hij wilde achteraf niet eens meer in regenboogtrui op de foto met onze speciaal gelakte fiets. Jammer.”
“Toch heeft Cadel ook goede dingen gedaan voor Canyon. Hij en Jurgen Van den Broeck klaagden enorm over onze toenmalige tijdritfietsen. Niet onterecht. Ze waren oké, maar ze hoorden niet bij de beste van het peloton. De Lotto-ploegleiding heeft toen druk gezet om tijdritfietsen van een ander merk aan te schaffen en er het Canyon-logo overheen te schilderen, maar ik heb geweigerd. Evans en Van den Broeck hebben er door hun aanhoudende klagen wel voor gezorgd dat we de Speedmax hebben ontwikkeld, die wel een van de beste tijdritfietsen van het peloton was en is. Daar zijn we hen dankbaar voor.” Voegt Arnold er grijnzend aan toe: “Alleen hebben Jurgen en Cadel daar niet meer van kunnen profiteren.”
2011 – Het wonderjaar van Philippe Gilbert
“Philippe Gilbert won dat seizoen quasi overal waar hij startte en hij deed dat op de allereerste Aeroad. Die Aeroad betekende een revolutie in de fietsindustrie. Voordien had elke renner één fiets. Of daar nu mee geklommen, gesprint of over kasseien moest gereden worden. En plots had Canyon een aërofiets die, wetenschappelijk bewezen, sneller was op het vlakke dan andere. De Ultimate bleef onze allround-fiets. Met Philippe Gilbert klikte het, in tegenstelling tot met Cadel, wel enorm goed.” Eind 2011 nam Lotto afscheid van Canyon. Een domper, zegt Roman. “We waren graag langer bij Lotto gebleven – we houden van de Belgische koerscultuur en van de manier waarop zij een trouwe fanbasis hebben en houden, maar in 2012 moesten zij van de Nationale Loterij plots verplicht in zee gaan met een Belgische fietsenconstructeur.”
2012-2013 – De Beste van de Wereld
Canyon verloor Lotto, maar bleef toch in het World Tour-peloton. “Wij werden fietsenconstructeur bij Katusha, en daar kregen we geen spijt van. Met Joaquim Rodríguez reed de beste renner van 2012 én 2013 op onze fietsen. In mijn museum heb ik nogal wat fietsen van Rodríguez staan omdat hij gewoon héél vaak won, destijds. Al herinner ik me ook nog zijn enorme ontgoocheling toen hij de Giro van 2012 op de laatste dag verloor van Ryder Hesjedal. Ik was daar ook en ik kon zijn pijn voelen.”
2014 – De Eerste Grote Ronde
In 2014 mocht Canyon het Spaanse Movistar van fietsen voorzien. Iets waar Arnold heel blij mee was. “Movistar zit al heel lang in het wielrennen, en ze hebben een fanbase die je normaal gezien alleen ziet bij grote voetbalclubs. Bij Movistar kwamen we ook in een ploeg terecht die focuste op de grote rondes. Bij Lotto probeerden ze dat ook met Cadel Evans, maar dat lukte nooit 100 procent. Bij Movistar hadden ze al bewezen dat ze grote rondes konden winnen.” Behalve de Tour dan. Roman Arnold grijnst en schudt het hoofd. “Eusebio Unzué won de Tour met Pedro Delgado en Miguel Indurain, zes stuks in totaal. Hij weet dus hoe het moet. En oké, voorlopig is het bij Movistar nog niet gelukt, maar dat komt misschien nog.”
De Tour won Canyon voorlopig dus nog niet, de Giro wel. In 2014, met Nairo Quintana. “Ik was erbij in het slotweekend. Een geweldig moment. Onze eerste winst in een grote ronde hebben we ook uitgebreid gevierd in onze fabriek in Koblenz. We hadden roze T-shirts besteld voor elke werknemer en we hebben uren gefeest. Dat doen we trouwens meestal als Canyon een grote zege binnenhaalt. Die zege in de Giro raakte me ook persoonlijk. Ik ben verslingerd geraakt aan fietsen toen ik als kind met mijn ouders op vakantie ging naar Italië. De cirkel was zo goed als rond.”
2015 – Vlaanderens Mooiste
“2015 was voor ons een geweldig voorjaar! Winst in de Ronde van Vlaanderen, een van mijn absolute lievelingskoersen, én winst in Gent-Wevelgem na een heroïsche editie. De Ronde werd gewonnen door Alexander Kristoff, een crème van een gast, op onze vernieuwde Aeroad. Kristoff is een echte beer – ijzersterk op de fiets, een teddybeer daarbuiten, en hij is op z’n sterkst na een zware koers waarin de rest de vermoeidheid begint te voelen. En die Gent-Wevelgem was dankzij de storm een van de mooiste koersen van de laatste jaren.”
2018 – Opnieuw de regenboogtrui
Alejandro Valverde schenkt Canyon een tweede wereldtitel! En voor Roman Arnold was de regenboogtrui voor de Spanjaard een van zijn persoonlijke hoogtepunten. “Dit is een van de allermooiste momenten omdat ik met het hele gezin – mijn vrouw en vier kinderen – naar Innsbrück was afgereisd. Vooral mijn ene zoontje is gek van de koers, en hij heeft zich op dat WK de ogen uitgekeken. Sowieso sta ik al redelijk dicht bij Valverde – als we ergens op een koers zijn, roept hij ons voor de start altijd op de bus en gaat hij met veel plezier met mijn kinderen op de foto. Dat net hij wereldkampioen werd waar wij bij waren, maakte het extra speciaal.”
2019 & 2020 – de grote MVDP-show
Sinds 2018 rijdt wielerfenomeen Mathieu van der Poel op Canyon, en in 2019 tekende de zoon van Adrie zelfs een contract van vier jaar met het Duitse merk. Tot grote vreugde van de oprichter en bezieler: “Ik beleef enorm veel plezier aan Mathieu van der Poel, die met niemand te vergelijken valt. Absolute wereldtop op de weg, in het veldrijden en op de mountainbike. Over hem gaan ze over 100 jaar nog spreken! Voor ons, als fietsenmerk, is Mathieu een droom. Wat Fausto Coppi en Marco Pantani betekend hebben voor Bianchi, dat betekent Mathieu nu voor Canyon. Weet je wat me zo aantrekt in hem? Hij heeft duidelijk plezier in alles wat hij doet. Voor veel renners is fietsen hun beroep, en koersen een verplichting. Niet bij Mathieu. Hij fietst omdat hij het graag doet.”
“De zege van Mathieu in de Amstel in 2019 vond ik misschien wel de mooiste ooit op een Canyon. Hoe hij vanuit een schijnbaar kansloze positie toch nog won: formidabel! Niet door te profiteren van anderen, niet door toevallig het juiste wiel te kiezen. Neen, door gewoon zelf zo hard te rijden dat hij iedereen inhaalde en achterliet! Toen Mathieu vorig jaar ook de Ronde van Vlaanderen met miniem verschil won van Van Aert, was dat op de gloednieuwe Aeroad. Wel, op zo’n momenten durf ik te denken dat net die verbeterde aerodynamica van zijn fiets voor dat kleine verschil heeft gezorgd.”
Roman grijnst. “Onze Aeroad die we in 2015 op de markt brachten, was een revolutionaire fiets. Een heel goede ook. Daarom dat het zolang geduurd heeft voor we met een nieuwe versie kwamen: het was niet makkelijk om de vorige te verbeteren. En toch zijn we daar uiteindelijk grandioos in geslaagd. Het beste bewijs: toen Mathieu voor het eerst de nieuwe Aeroad mocht testen, wilde hij hem niet meer teruggeven. Die fiets was bedoeld om alleen maar mee te trainen, waarna we hem nog wilden aanpassen. Maar Mathieu hield ’m bij en reed er meteen enkele koersen mee. Toen wisten we: dit zit goed!”
Mathieu doet trouwens meer dan alleen maar met de fiets rijden. Arnold knikt. “Hij geeft heel veel feedback. Hij voelt de fiets, tot in de kleinste details, en, geloof me, dat kunnen niet alle renners. Mathieu is ook rechtuit. Als iets hem niet bevalt, dan zegt hij dat. Daar kunnen wij dan mee aan de slag en zo verbeteren we onze fietsen. En wie profiteert daar uiteindelijk van? Onze duizenden klanten!” Want, heeft Arnold nog een slotconclusie klaar: “Nog belangrijker dan al die profzeges is het plezier dat we honderdduizenden mensen bezorgen door goede fietsen te maken. Mensen die dankzij het fietsen gezond blijven, die dankzij het fietsen deze corona-periode doorkomen… Dat doet me nog het meest deugd van allemaal.”
Speciallekes!
“Voor Nairo Quintana maakten we een compleet roze fiets toen hij de Giro won, Kristoff won zijn Ronde van Vlaanderen op een bronzen Aeroad – een verwijzing naar zijn bronzen medaille op de Olympische Spelen in Londen. Maar we begonnen er al mee bij Lotto. André Greipel kreeg een Canyon met een gorilla op het balhoofd, Jürgen Roelandts reed met een wordcloud rond… Bij Lotto vonden ze dat geweldig. Bij Movistar ligt het wat moeilijker, merken we. Daar zijn ze wat conservatiever en moeten we ons meer aan de huisstijl van de sponsor houden. Ook iets waarmee we rekening moeten houden: het bijgeloof in het peloton. Zo willen ze bij Movistar dat er enkel op de laatste dag van een grote ronde wordt gereden op een fiets die in dezelfde kleuren is gespoten als de leiderstrui. En de meeste ploegen willen ook niet dat zo’n speciaal gespoten frame al vooraf mee wordt genomen. Die moeten dus wel op voorhand klaar zijn, maar ze mogen pas de dag zelf naar de koers gebracht worden. Anders zou dat ongeluk brengen.” Vraag Roman naar zijn ultieme droom en hij moet niet twijfelen. “Op de laatste dag van de Tour de France spreek ik altijd af met Fausto Pinarello in Parijs. Elk jaar opnieuw vraag ik hem: ‘Fausto, wat is je geheim? Hoe win je de Tour de France?’ Voorlopig weigert hij het me te vertellen. Maar dat is dus de droom: ooit de Tour winnen. Al weet ik dat niet het evident is. Kijk maar naar die andere legendarische fietsenbouwer: Ernesto Colnago slaagde er pas vorig jaar voor het eerst de Tour te winnen, op z’n 88ste! Ik heb dus nog wat tijd.”