Een vreemd jaar, 2020, dienen we af te sluiten met een gepast thema. Vreemde vogels dus. En, gelukkig hebben er altijd heel wat vreemde vogels met wisselend succes rondgefladderd in de wondere wereld van het wielrennen. De fiets als magneet voor zonderlingen, het peloton als levensvatbare biotoop voor al die vreemde vogels. Erkenning, medailles en plastieken zegetuilen als zangzaad en vogelvoer. Vreemde vogels van divers pluimage, de een al feller gebekt of bonter gekleurd dan de ander, de een al sneller en hoger vliegend dan de ander. Maar elk van die vreemde vogels zong zijn eigen lied, soms met triomf in het refrein, en quasi altijd met de nodige tragiek in de strofes. Daarom dus: dit Bahamontes-nummer als een soort volière waarvan het deurtje altijd openstaat. Want vreemde vogels komen en gaan, meestal wanneer het enkel hen uitkomt. En dat is goed zo. En dus leest u in dit nummer verhalen over een coureur die bokser wordt, over een duivenmelkende nieuweling, over een vogelende prof, over een renster die renner werd en nog zo veel meer. Een straf nummer, met een geweldige cover! Zeg dat de Adelaar van Toledo het gezegd heeft…