"Ik heb vier uur geslapen en toch geen hoofdpijn, een bewijs dat het met de conditie nog steeds snor zit." Het is negen uur zaterdagochtend en Steff Cras kan, ondanks een piepende stem en zeurende spieren, alweer de betrekkelijkheid van het koersbestaan inzien. Gisteren, bij het ingaan van de slotronde, besloot hij zijn kansen op te offeren voor Bjorg Lambrecht, het speerpunt van de Belgische beloftenploeg. "Dat zouden er niet veel doen", beseft Lambrecht (zes uur geslapen). "Ik sta bij Steff in het krijt."
Bijna een minuut, dat was de achterstand van het uitgedunde peloton op de twee koplopers gisteren aan de voet van de acht kilometer lange slotklim. Steff: "Er moest iets gebeuren, anders was de koers om zeep." Dus draaide hij op minder dan twintig kilometer van de finish de knop om en zette hij zich resoluut op kop van de achtervolgende groep waardoor Lambrecht halfweg de klim weer uitzicht kreeg op de wereldtitel.
Steff: "Ik zal niet beweren dat zoiets spontaan gebeurt, want je denkt ook aan je eigen kansen. Ik ben minder explosief dan Bjorg, moet meer doseren en dus een andere tactiek toepassen."
Bjorg: "Alleen, Padun (een Oekraïense rivaal; red.) en die Zwitser hadden al vijftig seconden voorsprong."
Steff: "Wat heb je aan een vijfde en een achtste plaats? Eentje moest zich ten dienste stellen van de ander en gezien de sprintcapaciteiten van Bjorg was ik dat."
Het ging gisteren veel over de gespannen manier van koersen van Lambrecht. "Stress", liet Britt, zijn jongere zus, weten. "Ik wilde van mijn concurrenten af", zegt Lambrecht zaterdagochtend, "zo zie ik koersen nu eenmaal." Plus, de overweldigende manier waarop Remco Evenepoel donderdag wereldkampioen bij de juniores werd had hem in zekere zin geïnspireerd. "De sfeer in het Belgische kamp is aanstekelijk. Ik wilde de lijn van elke dag een medaille doortrekken. Ik heb gisteren na de finish ook gezien dat Iljo Keisse op Twitter beweerde dat ik de laatste veertig kilometer eens moet herbekijken en analyseren, maar uiteindelijk was Hirschi (de latere winnaar; red.) de enige die een antwoord in huis had. Alle andere favorieten lagen voor de laatste afdaling in de touwen. Ik zie niet in hoe ik het anders had moeten aanpakken."
Die Hirschi bleef in de hectiek van de laatste ronde uiterst koel. Bjorg: "Hij wou tot elke prijs vermijden dat ik op de slotklim vanuit zijn rug zou weg demarreren. Dat is hem wonderwel gelukt en ook al werkt zoiets frustrerend, onsportief is het niet." Vervolgens verraste de Zwitser (1m73, 57kg) in de afdaling met een onwaarschijnlijke duik richting binnenstad. Bjorg (1m68, 54kg): "Hij staat erom bekend, ja. Ik had er geen antwoord op."
En dus klonk gisteren op het podium niet de Brabançonne, maar het Zwitserse volkslied. Bjorg: "Veel mensen zeggen dat ik tevreden moet zijn met zilver."
De dag van de twee eindigde gisteren in een discotheek in het centrum van Innsbruck. Steff: "Ik ben eerder een tooghanger, maar naarmate de avond vorderde schoven we meer en meer op richting dansvloer." Bjorg: "Pascal Eenkhoorn (Nederlander die rijdt voor Lotto-Jumbo; red.) nam iedereen op sleeptouw." Steff: "De hele ploeg heeft zich kunnen uitleven, dat is goed. (Fijntjes) Als ik het goed onthouden heb, gaf Bjorg het wel als eerste op."
Hoe ze de weg naar het hotel hebben gevonden dat toch een eind buiten de stad in het groen ligt? Steff: "Gerry, een mecanicien van de bond, heeft als taak de renners thuis te brengen. Iedereen weet dat."
Rest de vraag wie zondag het slotakkoord wint.
Steff (zonder aarzelen): "Roglic."
Bjorg: "Valverde, zo’n kans om ooit de regenboogtrui te winnen, krijgt hij nooit meer. Verder zou ik de Belgen toch niet bij voorbaat uitsluiten. De klim is niet overdreven lastig en die extra muur die ze in de finale over moeten, lijkt me echt iets voor Dylan Teuns."
