Wij gebruiken cookies
Cerco CIPO 07
leesvoer

Chasing Cipollini

Op zoek naar Mario

Nee, Mario Cipollini is nog nooit in het lang en het breed aan het woord gekomen in ons blad. Niet dat we het niet wilden, het bleek simpelweg onmogelijk. Dus trokken we voor een ultieme poging naar Toscane, in de achtervolging op de man die op zijn 57ste nog altijd traint als tijdens zijn hoogdagen. In wat een poging is om zijn demonen te verdrijven?

Nooit stil

Cerco CIPO 12

Mario Cipollini heeft altijd iets onbenaderbaars gehad. In 1993 al had Michel Wuyts het in een live-uitzending over de moeilijk te interviewen renner. Verscheen hij toch, dan waren zijn woorden afgemeten, alsof de druk op de rasspurter-krachtpatser te groot was. Naar het einde van de jaren 90, na massa’s overwinningen, begonnen vooral zijn capriolen en flurkenstreken zijn imago te bepalen. Zijn clowneske verschijningen veroorzaakten opwinding, maar een veelprater werd hij nooit, en zeker niet voor buitenlandse media.

Tussen 2016 en 2023 poogde ik meermaals in het spoor van Super Mario te komen, de man met 191 profoverwinningen, waaronder een wereldtitel en 57 ritten in grote rondes (42 in de Giro). Ik klopte aan bij fietsconstructeurs, managers, kledingfabrikanten, journalisten en ex-renners. Velen onder hen kenden Mario persoonlijk, maar elk uitgegooid lijntje bleef onaangeroerd.

In die zeven jaar werd het nooit helemaal stil rond de voormalige wielerkampioen. Nadat zijn ex-vrouw Sabrina Landucci in 2017 aangifte deed van mishandeling, doodsbedreigingen en stalking, viel de tot dan onaantastbare Cipollini van zijn voetstuk. In 2022 veroordeelde een rechter hem in beroep tot drie jaar cel en een geldboete van 85.000 euro. Hij kreeg zelfs een half jaar langer celstraf dan in eerste aanleg. Op een ontoelaatbare manier had Cipollini van zijn vrouw zijn bezit gemaakt.

Vandaag, bijna twee jaar later, loopt er nog steeds een beroepsprocedure. Maar, ook al wordt de straf bevestigd, het ziet er niet naar uit dat Cipollini effectief achter de tralies zal komen. Pas bij een eventueel nieuw misdrijf met veroordeling tot gevangenisstraf, worden de drie jaar van het eerste misdrijf mee opgeteld bij de dan effectieve gevangenisstraf.

Ondertussen blijft Cipollini zich op zijn Instagram-kanaal van zijn beste kant tonen, als goedlachse levensgenieter én wielrenner tot de dood. Aan likes ontbreekt het de man niet. Gretig deelt hij ook zijn straffe waarden op Strava, tot verwondering van velen.

Cerco CIPO 15

Op naar Lucca!

Eind 2023 sprak ik Luca Neri, wielerjournalist bij het Italiaanse BiciSport, in een ultieme poging om vanuit België in contact te komen met Mario. “Ik ken Mario al 25, 30 jaar”, zei Luca. “Maar het is moeilijk om die band goed te duiden. Mario is… Mario. Soms kruisen we elkaar op een evenement en babbelt hij honderduit, een volgende keer loopt mij gewoon voorbij.”

Wat volgde, hoorde ik al eerder: “Ik kan je introduceren bij Mario en proberen iets in gang te zetten. Maar ik zou op niet te veel hopen. Want zelfs al zegt Mario dat hij je zal ontvangen, de kans is nog altijd groot dat je dan tevergeefs voor zijn deur zal staan. Hij is ondoorgrondelijk.”

De enige woorden die ik nadien nog van Neri zou horen, waren al even herkenbaar: “Ik heb meermaals geprobeerd om Mario te bereiken. Hij geeft niet thuis. Misschien is hij met vakantie.”

Begin dit jaar sprak ik ex-renner Luca Scinto. Hij was de eerste die me meteen het gsm-nummer van Cipollini doorstuurde. Eindelijk! Ik probeerde Mario te bellen, te appen. Keer op keer. Absolute stilte. Daar en dan was ik het treuzelen beu.

Op naar Lucca!

***

Lucca is een prachtige, ommuurde, rijke stad. Maar intra muros heeft het ook iets van een groot dorp, waarin iedereen elkaar lijkt te kennen. En vooral: waar iedereen Mario kent. Mario de rokkenjager, wiens leven bestaat uit fietsen en vrouwen.

Januari 2024. Fotograaf Diego en ik stappen ons hotel binnen. In de lounge zit een groepje Britse dames te keuvelen; welgestelde Britten houden van Lucca. De gedistingeerde, ietwat afstandelijke hoteleigenaar heet ons welkom.

“Jullie zijn hier voor werk?”

“Klopt, we zijn op zoek naar Mario Cipollini.”

Er valt een stilte. “Kent u hem?” vragen we.

“Natuurlijk. Hij woont buiten de stadsmuren, in Monte San Quirico. Maar verder kan ik jullie niet helpen.” Kort en afgemeten, de blik opvallend afgewend.

Het is een miezerige zondagavond, we trekken door de straten en belanden in restaurant Rusticanella 2 da Luca. Een Toscaans instituut, zo blijkt, maar ook een trattoria-pizzeria in de overgang. Eigenaar Luca Nelli jaagt een revolutie door de keet, de pizza’s moeten plaats ruimen voor pensen en nog meer vleesgerechten. Het restaurant is eivol.

“Niet gereserveerd? Op zondagavond? Komaan, zeg. Maar goed, ik maak dit tafeltje hier wel leeg.” In zijn zwierige, ratelende stijl loopt Nicolà, een volksjongen die al acht jaar getrouwd is met een Albanese – “op wat scheldwoorden na ken ik nog geen woord Albanees!” – af en aan. Dat ik al jaren geen vlees meer eet, is voor hem meteen de tweede aanfluiting. “Scheer je weg, man!”

Blijf op de hoogte via onze nieuwsbrief