We krijgen Mathieu te spreken een paar uur voor de cross in Hamme, een week voor het WK in Tabor. Dit keer komt Mathieu niet aan in een blitse Lamborghini, maar in een zwarte Mercedes Sprinter. Nummerplaat: MVDP-03. Achter het stuur: vader Adrie. Mathieu netjes naast hem, pet op het hoofd. Nadat hij handtekeningen heeft uitgedeeld en geposeerd heeft voor ettelijke selfies, vervoegt hij ons in de camper, klaar om 2023 nog eens chronologisch onder de loep te nemen.
***
2 januari
‘Negenjarige wielerfan stuurt ontroerende brief naar Mathieu van der Poel’
Mathieu lacht. “Ai, dat begint hier goed. Dat kan ik me al niet meer herinneren.” Ik laat hem de instagrampost van Roxanne, zijn vriendin, zien. “Ah ja, dat briefje met foto van dat Zwitserse jongetje. Een manneke van negen jaar, fietsend in mijn Nederlandse kampioenentrui. Roxanne vond dat schattig. Ik krijg natuurlijk zo veel brieven, zo veel mails, zo veel berichtjes dat ik het niet allemaal kan bijhouden… Sommige doen me wel degelijk iets. Zoals deze, inderdaad. Of die jongetjes die onlangs een minitiatuur-Lamborghini als cadeautje voor me hadden meegebracht! Of ik zelf nog eigenhandig brieven terugschrijf? Neen, daar heb ik geen tijd voor. Maar ik handteken wel alles zelf persoonlijk.”
23 januari
‘Mathieu van der Poel op pad met oud-wereldkampioen Mario Cipollini’
Op de Instagram-pagina van de Italiaanse ex-topsprinter Mario Cipollini verschijnt een filmpje waarin hij aan de zijde van MVDP te zien is. Het door patser Mario gekozen nummer bij het filmpje? We are the Champions! Mathieu grijnst. “Een toevallige ontmoeting. Het was op de dag van de cross in Benidorm en ik ben toen met de fiets naar de start gereden, de ideale opwarming (Mathieu heeft een huis in de buurt van Calpe; red.). Onderweg haalde ik Cipollini in, en die heeft me toen een tijdje vergezeld. Amai, die zag er nog afgetraind uit. En die is 55! Straf! Zelf heb ik geen herinneringen meer aan Cipollini, maar mijn papa heeft er nog tegen gekoerst.” Of er nog wel eens bekenden in het wiel van Mathieu durven te kruipen, wil ik weten. Zegt Mathieu droog, maar met blinkende pretoogjes: “Pogacar!”
31 januari
‘Maakt Adrie van der Poel een WK-parcours op maat van zijn zoon?’
Naar jaarlijkse gewoonte: heisa in aanloop naar het WK veldrijden. In de media wordt de indruk gewekt dat papa Adrie zijn zoon zou bevoordelen met een parcours op zijn maat. “Ach, voor mij is dit nooit een thema geweest. Mijn pa organiseert die cross al zo lang en dat doet hij in eer en geweten. Mij bevoordelen? Nooit! Integendeel. Maar goed, laat de mensen maar zeggen. Ik hechtte vooral belang aan de woorden van mijn tegenstrevers die zelf zeiden dat er niks aan de hand was.” Het typeert Mathieu. Hij houdt zich niet bezig met wat er leeft op sociale media of in de kranten. “Soms denk ik dat ik er misschien wat meer mee bezig zou moeten zijn. Dat zouden mijn sponsors wellicht ook leuk vinden. Maar het interesseert me maar matig, en ik wil er niet te veel energie in steken.”
1 februari
‘Wout van Aert versus Mathieu van der Poel: 20.000 euro versus nul’
U leest het goed: als er een Nederlander wereldkampioen veldrijden was geworden, zou die nul (jawel: 0!) euro premie gekregen hebben van de Nederlandse wielerbond. Toch een groot verschil met de Belgische bond die 20.000 euro winstpremie overhad voor een landgenoot of landgenote die de regenboogtrui mee naar huis zou nemen. Mathieu haalt zijn schouders op. “De Nederlandse bond voorziet al jaren geen premies meer in de cross. Op de weg? Eigenlijk weet ik niet of er een premie voorzien was in Glasgow. Misschien moet ik dat toch eens checken…” Opnieuw de gekende grijns. “Ik lig niet wakker van die premies, mede omdat ik het geluk heb dat ik sowieso mooi mijn boterham verdien en ze dus niet nodig heb. Wat wel mooi is aan zo’n premie van de bond: je kan die verdelen onder de ploegmaten.”
5 februari
‘WK veldrijden: Mathieu van der Poel verslaat Wout van Aert na geweldige tweestrijd’
“Het klinkt misschien raar omdat het maar cross is, maar die wereldtitel is één van de absolute hoogtepunten uit mijn carrière. Dat heeft twee redenen. Eén: het was op een unieke locatie. Hoogerheide is het dorp waar papa is opgegroeid, waar opa en oma heel hun leven hebben gewoond en waar ik als kind zo veel tijd heb doorgebracht. Twee: die wereldtitel was een keerpunt, de wederopstanding na die vervelende rugblessure die me zo veel twijfels had bezorgd, zelfs die winter nog, toen Wout Van Aert me in de kerstperiode constant de baas was.” Kort voor het WK had Mathieu ook gezegd dat zijn winter mislukt zou zijn zonder wereldtitel. Mathieu knikt. “Ik meen het als ik zeg dat er voor mij maar één cross telt: het WK. Zelfs als ik écht alle crossen win, maar het WK verlies, is mijn winter om zeep.”
6 februari
‘Geen groot KNWU-feest na wereldtitel Van der Poel: “Dat budget is er niet”’
Opnieuw hallucinant om lezen: er was na het voor de Nederlandse ploeg uiterst succesvolle WK veldrijden - vier keer goud, driemaal zilver en één keer brons - zelfs geen budget voor een feestje achteraf. Bondscoach Gerben de Knegt zei in het Algemeen Dagblad: ‘Het is geen geheim dat de KNWU op financieel vlak de broeksriem moet aanhalen. Als iedereen nog een nacht blijft, ongeveer veertig mensen, kost dat zo’n vijfduizend euro. Dat budget is er niet. Tenminste: ik moet keuzes maken. Met dat geld ben ik met de junioren naar Benidorm geweest om te trainen.’ Mathieu maakt er alleszins geen halszaak van. “Als we willen feesten, kunnen we zo’n feestje gerust zelf financieren. Maar het klopt dat er bij de KNWU op van alles en nog wat bespaard wordt. Ik vind dat niet onlogisch: tegenwoordig kom je als sponsor van de nationale selectie nog amper in beeld. Vroeger had je nog de Wereldbeker veldrijden die we in de nationale trui reden, nu is er enkel nog het WK en het EK. Dan betaal je als sponsor dus minder, en zo heeft de bond minder middelen.”
