In Chalet Gerard, op de top van de Pottelberg, heb je voor 20 euro de keuze: Ardens gebraad met gratin dauphinois en warme groentjes, of zalm met gratin dauphinois en warme groentjes. Soms lees je dat de tijd bleef stilstaan en misschien deed hij dat wel in Chalet Gerard. Niet sinds 1918, toen de grootvader van huidig uitbater Patrick Verschoore – “Hij heette Gerard” – dit Café/Restaurant/Hotel opende, maar misschien toch ergens tussen 1955 en 1960. In die jaren werd het interieur vernieuwd. Dat was toen zo. Alles modern.
“Maar kijk naar die balken”, toont Patrick met een T-shirt waar zijn voornaam toevallig ook groot op staat. “Vandaag zouden ze heel dat plafond gelijk maken met gyproc. Met balken als hier zou het niet te betalen zijn.”
Onbetaalbaar is dus ook zijn Chalet Gerard dat je als koersgek een paar keer fout tikt als Chalet Reynard. Zo gewoon van die Ventoux. Maar dit is de Ventoux niet. Dit is de Pottelberg, op de kanteling van Vlaanderen en Wallonië, waar Flobecq ook Vloesberg heet, het gehucht D’Hoppe de vertaling is voor La Houppe en waar in deze gemeente met faciliteiten meer Nederlands wordt gesproken dan Frans.
In 2017 passeerde de Ronde hier, maar of dat de Waal Philippe Gilbert vleugels gaf zou je hem moeten vragen. Ja, Patrick ziet hier vaak renners . “Misschien van andere wedstrijden, maar net zo goed wielertoeristen”, zegt hij. En wellicht (zeker, het staat zo op het internet) ook de Ronde, maar hij houdt die coureurs niet zo uit elkaar. “Ik kijk er wel naar op tv, zeker naar de schone klassiekers en naar de Tour van Frankrijk. En nu met die van Evenepoels gaat het nog spannender worden.”
Maar dat Gilbert hier passeerde? Misschien was Patrick die dag wel in de keuken bezig. Of op het terras. Of kapte hij uit hout van een sequoiaboom een adelaar, sculpteerde hij een bank van 300 kilo met vol hout of vees hij een lamp in een van zijn zelf gedraaide houten houders tegen het plafond. Ieder zijn hobby en dit is die van Patrick en zijn vrouw.
De route is niet gemakkelijk te vinden. Dat jaar lag deze berg – ja, dat mogen we schrijven, als zelfs Nederland Dutch Mountains heeft –
als negende op het parcours van de Ronde. Na de Muur en voor de Kanarieberg. De finale was nog lang niet bezig. De Pottelberg was niet décisif, al ken je het cliché: waar je de Ronde niet kan winnen, kun je ze wel verliezen.
1300 meter lang, zegt Wikipedia, een hoogteverschil van 63 meter, gemiddelde stijgingspercentage van 6,5 procent en de top die op 157 meter ligt. Wel mooi, klimmend tussen de bomen, beneden nog langs een boer met een voortuin vol kuilvoer en oude autobanden, een meanderend pad. ‘MITCH MITCH MITCH MITCH’ op de weg en boven een bordje: ‘Fin de piste cyclable’.
Wielrenners hebben het niet gemakkelijk. Ze mogen niet stoppen, weg of geen weg, ze moeten de verleiding van borden met Ename, Jupiler en Cristal negeren, de glorie lag in 2017 al in Oudenaarde en niet hier in D’Hoppe.
Verder, op de weg naar Schorisse, is er nochtans steun van het tweetalige Heiligdom van O.L.V. van Lourdes, een Mariagrot met een ingemetselde steen van de zustergrot in het echte Lourdes, met veel ‘Remerciements’
voor genezingen, maar ook met een niet mis te verstane waarschuwingen. 1: ‘Sluikstorten verboden, ook in de grot. Breng uw afgedankte devotie-artikelen naar de kringloopwinkel of het containerpark.’ En 2: ‘Hier geen speelplaats SVP. Wees lief en laat de kaarsen met rust.’
Mooi onderhouden. Dat gebeurt met geld dat verzameld wordt op de Jaarlijkse Kaasavond. Die vindt dit jaar op 11 oktober plaats (‘In de kapel zelf’) en – wel bijzonder voor een kaasavond - ‘Er is keuze tussen een kaasschotel van 15 € of een vleesschotel van 17 €, (van te voren te reserveren).’
