Hij heeft er net een ‘splittraining’ op de rollen opzitten: een uurtje losrijden op de nuchtere maag, ontbijten, en daarna een intervaltraining waarin hij achttien keer een minuut 500 watt moest trappen met telkens een minuut recuperatie.
“Vooral binnen is dat lastig”, puft hij. Buiten fietsen was geen optie. Het is eind januari: de smeltende sneeuw sijpelt van de dakpannen in de groen-witte bermen van Wanzele. In deze landelijke driehoek tussen Gent, Aalst en Dendermonde, met sappig klinkende gehuchten als Hofsmeer, Bellekouter, Bruinbeke, Huilaart en Babbelaar, hokt Naesen (28) met zijn apothekeres samen op een appartement. Wat verderop wordt hun liefdesnest gebouwd, maar daar houdt hij zich zo weinig mogelijk mee bezig. “Dorien volgt alles op, ik focus me op de koers. Alleen de lening heb ik zelf onderhandeld.”
Getalletjes, daar is hij graag mee bezig. Vooral wielergetallen. In de krant staat een verhaal over profrenners die op Strava, een app die alle gegevens van ritten registreert, hun waarden vergelijken en nerveus worden van mekaars trainingsarbeid. “Wacht,” zegt hij en grijpt zijn smartphone, “ik zal je mijn stokpaardje eens tonen.” Hij scrolt door een lijst van zestien pagina’s: allemaal KOM’s, stroken waar niemand ooit sneller fietste dan hij. “Op alle hellingen in de Vlaamse Ardennen heb ik op een bepaald moment de KOM gehad. De meeste recordtijden staan nu zo scherp dat ze niet meer te breken zijn.”
Op stage bij AG2R heb je drie groepen. Groep drie neemt altijd een jukebox mee in een drinkbushouder, om onderweg te genieten van Franse rap, beats en chansons. Af en toe zingen ze duchtig mee. Naesen heeft er een hekel aan. Hij is de gangmaker van groep één, de Strava-groep. Aan het ontbijt verlekkeren die zich al op de KOM’s die ze die dag gaan veroveren. “Kijk, Puerto Cabanes, een helling met een zestigtal segmenten, allemaal op naam van Mathieu Van der Poel. Hij zat toevallig net bij ons in het hotel. ’s Morgens zei ik tegen de ploegmaats dat we die KOM’s allemaal gingen afpakken. ’s Avonds kwam ik Mathieu tegen in het hotel. Hij had zestig e-mails gekregen: ‘Uh-oh, you‘ve just lost your KOM.’” Oli knipoogt en klikt met zijn tong. “En Mathieu gaat die KOM’s niet zomaar terugpakken. Geloof me.”
Nog getallen die boekdelen spreken: in december duwde Naesen op stage gemiddeld 527 watt op 5 minuten. Een jaar eerder was dat slechts 507 watt. Ook op 10 en 20 minuten stijgen zijn waarden jaar na jaar. Sommige profs geven die informatie liever niet prijs, Naesen is het open en bloot-type. Een goudeerlijke jongen die geniet van het profbestaan, zo wil Radio Peloton. “De 20-minutentest heb ik dit jaar niet eens gedaan. Ik heb op stage in Spanje wel een KOM gepakt op een bergske
van 17 minuten. Daarna reed ik nog 3 minuten op mijn gemak verder. Achteraf bleek dat ik daar zelfs mijn record aller tijden op 20 minuten had verbroken: 429 watt, 2 watt meer dan het jaar voordien. Dat zegt veel, hoor. Ook andere ploegmaats hebben daar nieuwe records gevestigd. Daaraan zie je hoe hard het mentale meespeelt: als je zo’n test in je eentje doet, haal je die waarden niet. En toch ben je achteraf net zo uitgeput.”
(Het volledige interview leest u in Bahamontes 25 - De Hel.)
