Het duel op de flanken van de Puy de Dôme werd vastgelegd door L’Équipe-fotograaf Roger Krieger. Volgens onze huiscolumnist Thijs Zonneveld is het de enige wielerfoto die in zijn huis hangt. ‘Maar eigenlijk had iemand anders op die foto moeten staan’, zei Poulidor jaren later. ‘Niet ik, maar Roger Rivière of Gérard Saint – die in een auto-ongeluk omkwam – waren voorbestemd om Anquetils grote uitdager te worden.’ Vooral Rivière had goede papieren, kon zowel in de bergen als tegen de klok uit te voeten, brak zelfs twee keer het uurrecord. Jacques Anquetil had zoveel schrik van Rivière dat hij in 1960 de Ronde van Frankrijk links liet liggen. De 24-jarige Rivière werd de nieuwe Tourfavoriet en ging vol voor het geel,maar in de 14de etappe, tijdens de afdaling van de Col de Perjuret, wilde hij per se meesterdaler Gastone Nencini volgen. Door doping zat Rivière echter versuft op zijn fiets, waardoor zijn reflexen het lieten afweten. Hij miste een bocht en dook op zijn Evenepoels twintig meter het ravijn in. De doodsmak op een granietblok betekende meteen het einde van zijn carrière. Rivière brak zijn ruggenwervels en zou de rest van zijn leven in een rolstoel slijten.
Daarna had Anquetil het rijk voor zich alleen. De Normandiër won vlot de Tours van 1961 en 1962, maar tijdens die laatste editie gebeurde iets vreemds. Toen Anquetil in het Parc des Princes zijn ererondjes fietste, steeg er boegeroep op. En een Tourdebutant die hij op tien minuten had gereden, kreeg applaus. Poulidor, de debutant in kwestie, eindigde in zijn eerste Tour, die hij startte met een pink in het gips, als derde. Zijn wilskracht en strijdlust werden bejubeld. Anquetil, die pas in de laatste tijdrit het geel nam, werd een berekende, afwachtende koershouding verweten. Veel wielerliefhebbers zagen er de kiem in van hun rivaliteit, maar wellicht begon die al een jaar eerder. In 1961 brak Poulidor door: naast Milaan-Sanremo won hij ook het Frans nationaal kampioenschap. Dat gebeurde in Rouen, in de achtertuin van Anquetil, wat die niet zo leuk vond. Poulidor wilde een paar weken later in de Tour starten, maar die werd toen met landenteams gereden. Anquetil, de kopman van de Fransen, stelde zijn eisen: Poulidor moest plechtig beloven in zijn dienst te rijden. Niet eens onredelijk, maar dat was zonder het ego van Poulidors ploegleider Antonin Magne gerekend. ‘Het is of kopman of thuis blijven’, zei hij tegen zijn poulain. Poulidor bleef thuis.
