‘Bouvatier va remporter une victoire totalement inattendue.’ Op zondag 17 juli 1988 omstreeks 16 uur klinkt de legen­ darische wielercommentator Robert Chapatte overtuigder dan ooit. Met nog 250 meter voor de boeg zal Philippe Bouvatier de eerste Pyreneeënrit van de Tour op zijn naam schrijven. In de laatste 10 kilometer van de klim naar het skistation Guzet­Neige heeft de jonge Fransman op geen enkel moment aan zijn medevluchters gevraagd over te nemen. Nochtans rijden er te duchten tegenstanders in zijn wiel. De Schot Robert Millar, bijvoorbeeld, is niet alleen schaduwfavoriet voor de eindzege, hij is ook voormalig winnaar van het bergklas­ sement in de Tour en triomfeerde hier al eerder, solo, in 1984. Nog in de schaduw van Bouvatier rijdt een kolos van 100 kilo, Massimo Ghirotto. Die lijkt de berg op te kruipen, maar hij is wel gesmeed en gestaald in het meest besproken team van het moment, het Italiaanse Carrera. Hoe vaak het schakelen ook misgaat, altijd keert de puffende reus terug in het wiel van zijn concurrenten.

De aanwezigheid van drie steile bochten in de laatste kilometer doen ver­moeden dat het een kwestie van tijd is voor rasklimmer Millar zijn beslissende demarrage plaatst. Maar, er gebeurt helemaal niets. Tot op 300 meter van de finish de jongste van het gezelschap de meest heldere van geest blijkt te zijn. In een flits heeft Bouvatier Millar en Ghirotto van zich afgeschud. Met nog twee bochten tot de aankomstlijn is zijn voorsprong geruststellend.

(Pauze: U kunt nu op YouTube ‘Bouvatier’ en ‘Guzet­Neige’ intikken om te geloven waarom tóch Ghirotto in de geschiedenisboeken staat als winnaar van deze Touretappe.)